Enige tijd geleden attendeerde een collega mij erop dat er in ’t Gooi de mensen geen bedankt of merci zeggen, maar márci! Met de hete aardappel achterin de keel klinkt het ook heel wat zo’n bedankwoordje. Maar waarom altijd zo overdreven en afstandelijk? Als nuchtere tukker kan ik er vaak om lachen, maar sta ik ook soms met volle verbijstering te kijken naar wat er om mij heen gebeurt.
Status is voor mij niet zo belangrijk als voor de meeste mensen die in ’t Gooi wonen en vaak voel ik me een simpele boerin die even een kijkje mag nemen in het leven van de welvarenden van dit land. Hoewel welvarende,.. vooral veel schijnvertoningen of oud geld. Ik scheer niet graag over 1 kam en natuurlijk is lang niet iedereen in het Gooi zo, maar vaak is het wel zien en gezien worden.
Een mooi verhaal over status en schijnvertoning heb ik nog wel voor jullie, want toen ik vorige week om 9 uur ‘s ochtends bij de osteopaat binnenkwam, liep ik tegen een mooi tafereel aan dat zich afspeelde in het café. Jonge mensen in pak stonden aan hun sapjes te lurken met langs het raam een lange tafel met nog wat resten van een uitgebreid ontbijt erop. Mijn eerste ingeving? Een bedrijfsfeest of teambuilding. Maar niets is minder waar, deze groep bestaat uit jonge ondernemers die elke week! bijeenkomen om hun vorderingen en behaalde doelen met elkaar te delen. Ze beginnen met een ontbijt om 7 uur, waarna er een spreker volgt en daarna kunnen ze subtiel naar elkaar opscheppen over hun behaalde doelen in de afgelopen week. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar mijn doelen zijn wat groter en behoeven de nodige tijd om behaald te kunnen worden. Oké, de opzet is goed en voor startende en jonge ondernemers een mooie broedplaats om samen te komen, maar om nou elke week je enige pak uit de kast te trekken en opgedoft te vertellen hoe goed de zaken gaan, lijkt me wat overdreven. Enig bal gehalte hing er wel en als ik in mijn sportkleding het café was binnengestapt was zou er denk ik wel een stilte gevallen zijn. Misschien word ik wel vriendelijk verzocht de zaal te verlaten, wie weet. Over 2 weken ga ik weer, zal ik de stoute schoenen aantrekken en het gewoon eens proberen?
No Legacy is so rich as honesty – William Shakespeare
