Wat begon met een klein idee, heeft zich uitgemond tot een heus plan en een lichamelijk zware uitdaging. Want wie bedenkt het ook om in het drukke werkleven zich ‘even’ aan te melden voor de Nijmeegse Vierdaagse en naast alle werkzaamheden keihard te gaan trainen voor deze loop.
Het was niet zomaar ‘even’ aanmelden, het is namelijk zo dat ik sinds herfst 2018 al 10 jaar het Syndroom van Tietze* heb. Iets wat ik vroeger nooit echt openlijk deelde met mensen of vrienden en familie om mij heen, maar sinds ik me heb aangesloten bij de Vereniging van Tietze en Costochondritis begin 2018 ben ik er veel opener over geworden.
Omdat het chronisch is en ik het 10 jaar heb vond ik het tijd voor een jubileum! Het is niet echt iets om te vieren, maar ik wilde er wel bij stilstaan en zo kwam ik tot het idee om mij aan te melden voor de Nijmeegse Vierdaagse Sponsorloop.
Het idee was om geld op te halen voor de Vereniging van Tietze en Costochondritis om zo meer onderzoeken te kunnen starten naar deze zeldzame aandoening en vooral ook meer bekendheid te genereren bij het grote publiek.
Zo heb ik in de herfst van 2018 contact opgenomen met de Vereniging van Tietze en Costochondritis en stonden zij helemaal achter mijn idee. Samen hebben we een plan geschreven, heb ik een klein blog bijgehouden van de voortgang naar de start van de Nijmeegse Vierdaagse en ben ik gelijk keihard begonnen met trainen. In dit hele proces melde Laura zich aan om samen met mij te lopen, ook Laura heeft 10 jaar het Syndroom van Tietze en vond het een mooie kans deze uitdaging ook voor zichzelf aan te gaan.
En een uitdaging is het geweest!!! We hebben samen de langere wandeltochten gemaakt en elke keer dat we bijna bij de finish waren bekenden we tegen elkaar dat we blij waren dat de tocht niet nog 5 km langer was, maar elke tocht die erna kwam ging het steeds makkelijker. Wandelen is een sport op zich en ondanks dat wij als twintigers vanaf januari dit jaar hard aan het trainen waren werden we standaard elke tocht ingehaald door sportieve senioren, een grappig fenomeen vond ik het.
Zo goed als maar kan hebben we ons voorbereid op de Nijmeegse Vierdaagse en zijn we op 16 juli samen vol enthousiasme van start gegaan. Het mooiste vond ik toch wel de dronken studenten die je bij de start aanmoedigen om 5 of 6 uur s’ochtens. Wat een saamhorigheid en wat een energie kwam daar vanaf, vooral toen ik op dag drie alleen startte kreeg ik er toch een positieve vibe van. Vier dagen 40 km wandelen is iets wat ik nu van mijn bucketlist kan halen, het is een bijzondere ervaring die ik zeker aanraad om een keer mee te gaan maken. Het ging ons niet alleen om de bucketlist ervaring, maar ook om geld op te halen en ik ben ontzettend trots op het mooie bedrag van € 1154,00 dat we opgehaald hebben en nog dankbaarder voor iedereen die mij en ons gesteund heeft in het hele proces!
Het vierdaagse virus of kick (tis maar hoe je het bekijkt) wat iedereen blijkt te krijgen is (nog) niet naar mij overgeslagen en ik denk er nu niet aan me volgend jaar weer aan te melden. Maar wie weet wat de toekomst brengt,…
Samen met Laura op de 1e dag. 
Blauwe dinsdag. 
Roze Woensdag! 
Merel kwam langs om te supporten. 
De gladiolen wel verdient!
*In het kort gezegd is het syndroom van Tietze en Costochondritis een ontsteking aan de aanhechtingen van het borstbeen naar de ribben (het ribkraakbeen) en kan het ook uitzetten naar de ruggengraat. Aangenomen wordt dat er ongeveer 5000 Tietze en/of Costochondritis patiënten in Nederland zijn waarmee deze aandoening binnen de zeldzame aandoeningen valt. Hierdoor is weinig bekend over de oorzaak en behandel methodes. Voor meer informatie neem eens een kijkje op de website www.tietze.nl
